For første gong i heile mi tid i Oslo er TV’n på plass i leiligheta. Det har seg av den grunn at då eg var heime i Stryn i påska hadde eg stor leite-ekspedisjon etter Nintendo64-konsollen. Den vart lokalisert bak nokon kasser, inne i to plastikkposar på kottet. Hurra! Så i kveld etter jobb tok eg turen ned i buda for å hente opp TV’n. Heldigvis hadde den ikkje blitt stjelt! Og heldigvis har eg trena sidan sist, så eg kom meg heilt opp trappa – og inn i stova med fjersnynet i god behald. (haha) Sidan eg var sliten nok til å innsjå at det rett og slett ikkje var vits i å lese til eksamen denne kveldne heller, gjekk min påskekveld ut på følgjande: Testing av den nye Sørlandschipsen – «Maldon Havsalt» og Nintendo64 – Fifa98 i selskap med to stearinlys som lukta veldig, veldig godt. Laget mitt var Noreg, plasseringa vart 3. plass. 2-0 mot England. Toppscorar: Ole Gunnar Solskjær (aka Birgit). Man of the Match: Bohinen (aka Birgit). Herleg å vere tilbake på nitti-talet! Hoi, hoi!
Når det kjem til den nye chipsen så var den veldig god. Tommelen opp! Men skal vel mykje til å feile på ein så klassisk smak, eller hur? Nam, nam. Gårsdagens chips var forresten knakandes god den også, «spansk spekeskinke».
Eg tenkte å avslutte dagens innlegg med ein bildeserie med grimasar, men trøtt som eg er enda eg opp med å geispe for evvah evvah. Like greit å ønskje dåkke ei god natt – og kanskje geispen smitta over så de også hoppar i seng! Det er på tide no!
God natt folkens!
Yes, my gølfliend decolait de cal 
Du e berre søt! Korleis dåkke har overlevd i 9 mnd uten tv fatta eg ikkje, men eg kjem snart og utfordra deg i fifa. Løv
hei løv. du skrive litt for mykje om chips og bæsj, og litt for lite om meg og mari.
Godt poeng, Jannik. Godt poeng!
(Men berre vent til etter Rock Werchter, då kjem ho til å skrive om oss forever and ever.)
Ja, alså det må eg berre beklage. Men akkurat no dei siste dagane har livet mitt bestått av bæsj og chips for det meste. Og bloggen reflektera i grunn det som skjer rundt meg til tider, så ja… Do the math.
Jannik: Namnet ditt kunne vore nemnt så SJUKT mange gonger… Eg seie berre ein ting; Oslo.
Mari: Å overleve utan tv er ikkje noko problem. Med ein gong du er utan skjønnar du ikkje korleis du fekk tid til andre ting den tida du hadde tv. Hehe. 🙂 Kom, kom, kom! Eg treng ei utfrodring! Og du har eit poeng: Rock Werchter kan vel ikkje skrivast om utan å nemne dåkke? 😉
Forhåpentligvis blir vi nevnt og huska etter Rock Werchter.. Hehe:)
Jannik; Vi får reise til Oslo og invadere livet henna, da kjem vi på bloggen! Sjæf!